ഈ വരികളിൽ ചിലപ്പോള് വൃത്തമുണ്ടാകുകില്ല.. അർഥമുണ്ടാകുകില്ല!!!
എന്റെ മൌനാക്ഷരങ്ങള്കു ജീവേനകുവാന് ആവില്ലോരിക്കലും.... മുഗ്ദമാംഎന്റെ ജീവനാളങ്ങളില് ,വൃര്ഥമാം എന്‍ അര്ഥഭാവങ്ങ്ളില്
വന്‍നീടുമൊരു സ്പന്ദനം ,
എനിക്ക് എഴുതുവാന്‍ അകില്ലോരികലും.
ഏകയാകുന്നു ഞാന് ഈ വഴിത്താരയില്‍ ,തൂലികെകഴുതുവാന് ആകില്ല ആ േവദന.
മോഹങ്ങളെല്ലാം ചജ്ലതയില് അമരുന്നു ,
വാകുകള്‍കു അറിയില്ല അവ മൊഴിയുവാന്‍ .
പാടുവാന്‍ ഗാനമോ ,താളമോ ഇല്ല .
മുത്ത്‌ പോലെ ചിതറി പൊലിയുന്ന കണുനീര് മുത്തിന് മാത്രം എന്‍ നൊമ്ബരം അറിയാം.
എന്റെ ജീവ്നെന്റ സത്യമാണവര് എന്െറ അച്ഛനും അമ്മയും.ഇല്ലില്ല നാളെക് ഞാനിതു ചെയില്ല എന്ന് തൂലികയാല്‍ മനസ്സില്‍ കുറിചീടുമേപ്പാള്.
എന്നുടെ കോപം അവര്കല്ലാതെ ഞാനാര്കു പങ്കു വക്കും ?
ലാളനയും,വാത്സല്യവും എനികല്‍ലാതെ അവരാറ്കു പങ്കു വക്കും?
അവര് എന്‍ ൈദവമാണ് ,ശക്തിയാണ്,അവരാണ് അഖിലവും അറിവും .
ജീവിത വീഥിയില്‍ ഏകയായ് യാത്ര തുടരുന്ന നേരം ,
വന്നൊരു നേര്‍ത്ത തെന്നലായ് അന്നു നീ ,മെല്ലെ എന്‍ ഹൃദയതടത്തില്.
ഇരുളില്‍ നേര്‍ത്ത പ്രകാശമായ് അന്നു നീ,
ഇനിയു മോര് സന്ദ്യയെ സ്വാഗതം ചെയ്തു നീ ,
അറിയുന്നു നീഎന്റെ പൂതോപിലെ മണമുള്ള മന്ദാരപുഷ്പമെന്നു .
ഒരു മന്ദസമിതമായ്ന് എന്‍ ഹൃത്തടത്തില്‍ വീണ്ടുമുണരുന്ന മലരനെന്നു..
നിന്കായ്‌ മാത്രമാണീ രാഗവല്ലികള്‍ പോഴികുന്നെതേനാര്കുക വീണ്ടും,
വെറുതെ മൊഴിഞ്ഞ ആ വാകുകള്‍ ഓരോന്നും പറയുവാനെന്തോ മടിച്ചു.
ഒരു നാള്‍ നീയും കൊഴിഞ്ഞുപോം എനില്‍ നിന്നറിയാമെത്നാകിലും
പിരിയാതെ ഇരിക്കുവാന്‍ ഞാനൊരു പ്രാര്‍ഥന ദീപം കൊളുതിവക്കാം............................!
കരളില്‍ ഒതുങ്ങാത്ത വരകളത്രെയും വ്യഥ വരച്ചിടുന്നു വര്നചിത്റങളായ് ,ഒരു പവിഴചെപ്പിലായ് ..
മറയുന്ന സൂരിയന് സന്ദേയാതുവനുണ്ടൊരു കവിത .
മധുരമാം സംഗീതം പാടുന്ന കുയിലിനു ഇണയോട് മൂളുവാനുണ്ടൊരു കവിത .
വിടരുന്ന മലരുകള്‍ നോക്കി കൊതിക്കുന്ന ശലഭത്തിനു താളമയുണ്ടൊരു കവിത .
വൃത്തമുണ്ടോ ,അര്‍ത്ഥവൃതങ്ങളുണ്ടോ ഇത്നെന്നറിയില്ല.
എങ്കിലും എന്‍ വിരല്‍ വെറുതെ കുറിച്ചിടുന്നു,
കുസുമങ്ങള്‍ വിരിചിടുന്നു!!!
